Arnavut Kaldırımı

Selam kaynatasızlar, naber?

Bir başka mimde yine bir araya geldik. Bu sefer 2 kişiden mim alırken 1 kişiden de azar işittim. Kimden? BiGay'den tabiiki de. Neymiş efendim ben mimleri cevaplamıyormuşum. Bak sen? En fazla 2 mimi cevaplamamışımdır, o da içimden gelmediği içindir. ZORUNDA MIYIM?*

Aman neyse, hiç tartışamayacağım şimdi o kendini bilmez BiGay ile. Hıh. Bu arada Ekin, Yayık Ayranı ve çikolatalı gay'e de mimi bana gönderdikleri için teşekkür ediyorum :)

Önce kuralları söyleyeyim ki azar işitmeyelim mimin sahibinden.

Kurallar:
1. Kuralları üşenmeyip yazan Kezban'a MiM yaratıp sizi eğlendirdiğim için BiGay'e, paslayarak başımı belaya sokan Ekin ve Yayık Ayranı'na teşekkür ederim.
2. Mim çok basit, maddeler hakkında ki yorumlarınızı yazın, yaparım yapmam diye belirtin, en sonunda da bu maddelerin ya tamamını ya da7/8 ni, 6/8ni yapıyorum gibi istatistik çıkarın ki açıkça oranı bilelim.
3. Bu sekiz madde dışında bence şunu da yapıyoruz diye kendi maddenizi de ekleyebilirsiniz. Özgün olmak adına önemli.
4. En fazla 3 kişiye paslayabilirsiniz. Pasladığınız kişinin yazması için baskı uygulamalısınız. Sizin de bu bulogta bir ağırlığınız olsun di mi?
5. MiM başlığı sabittir herkes bu başlıkla yazar. Dişi bulogırlar "Hepimiz Kukumuz İçin" diye değiştirebilir tabii ki hahaha

Neyse sorulara ve cevaplara geçelim:

1. Hangimiz tanışıp hoşlandığı insanı hemen çıplak hayal etmiyo?Karşı tarafla ''pokemonlar'' konusunu konuşsanız bile o an çoktan içimizden ''seni seçtim sikaçu oyş'' diyip,türlü fantezilere dalıp gidiyosun.Kimse bana ''ayy kezban uydurma'' falan demesin!
-Ayy kezban uydurma! Ben önce onunla yiyeceğimiz yemekte ne olsun diye düşünüyorum. Ne öyle çıplaklık falan, ne kadar ayıp şeyler. Mahremiyet diye bir şey var!

2. Hangimiz biriyle buluşmaya giderken en sevdiği veya yeni aldığı kıyafeti giymiyo?Evet evet daha etiketini bile sökmeye kıyamadığın şeyi o an ''amaaan senelerdir var bu bende'' yüzsüzlüğüyle giyiyosun.Halbuki evde klorak lekeli pijamanla oturuyorsun.
-Hayatta yapmadığım şey. Ben evde gündüzleri takım elbisemle, geceleri de saten geceliklerimle oturuyorum. Fakir misiniz neysiniz öyle klorak lekeli pijamalar falan :(

3. Hangimiz sevgilisinin evinde titizlikten ölücekmiş gibi davranmıyo?Normalde evde taşaklarını avuçlayıp sonra bişey olmamış gibi mouseu tutan insan.Sevgilisinin evinde veya otelde her nerdeyse...hemen bi Ayşe Teyze'ye bağlıyo.Yok sürekli koltuk altını kontrol etmeler,tuvalete gidip dişlerinin arasında bişey var mı diye bakmalar.Ohoooo
-Her  buluşma öncesi hamama gidip güzelce yıkanıyorum ben, o yüzden böyle şeylerim yok. Çok temiz bir insanım. Hıh.

4. Hangimiz dışarda yemek yerken içinden hesabı düşünmüyo?Bi kere zaten ''kim ödeyecek?'' kısmına girmiyorum bile.Ama şu hesap olayları çok rezil bişey.Hadi bunu ilk tanıştığın kişiye göre yorma.Mesela uzun ilişkilerde de çok tehlikeli bi konu bu.Ya bi taraf daha çok öder,ya ikisi ortak öder veya bi taraf hiç ödemez.Bunu cinsellikte oynadığı role bağlayanlar da var.''Ben ödeyemem o ödesin,sonuçta aktif o''diyenlere az çok şahit oldum.''Eee sen karın tokluğuna mı sikişiyosun tatlum :D:D?'' diye sorduğumda da çok terbiyeli cevaplar alamamışlığım var.
-AHAAHAHA aktif olan sensin sen ödesene diyeni oldu bana. Gülmüştüm baya. Ne alaka lan demiştim vurmuştum kafasına. Çok zevkli. Siz de öyle yapın. Ben karşı taraf nasıl isterse öyle davranıyorum. Çok zenginim, o yüzden.

5. Hangimiz zaman zaman Yıldız Tilbe dinlemedik ki?Müzik konusuna baktığımızda herkes Yann Tiersen'in 2.şubesi nerdeyse.Öyle kaliteli,öyle süper marjinal kişilikleriz ki sıçtığımız boklar bile biblo gibi.Hay allahım ben bi kere çok darlanmışım,canım sıkkın.Msnde de ne dinlediğimiz gözüküyo haliyle.Açmışım bi tane Gülden Karaböcek dertlenmişim.Hemen birisi aşağıdan ''Ya şaka mı:)?'' diye bana yazmış.O sıkıntıyla ben bunu görünce 2-3 aydır konuşup anlaşmama rağmen azına yüzüne sıçıp yollamışım.Geçen hatırlattı,tanıttı kendini yinee artık arabeskçi olmuş ehehehe..Neyse
-Son sevgilim Yıldız Tilbe hayranıydı. Çok derliyim. Ama tatlı çocuktu. Seksi de güzeldi. O yüzden dert etmedim. Yanımdayken bir iki kere Yıldız Tilbe şarkısı açmaya çalıştı. Tekme atıp Florence + The Machine açıp tuvalete kaçtım. Çok zevkli. Siz de deneyin.

6. Hangimiz evde annemizle saç baş kavga ederken bi anda çalan telefona ''Alo ifindiiim ivit napiiim ivdi oturuyorum işte'' diye sakin sakin cevaplar vermedik ki? Aslında bunu da çok yapıyoruz.Ailemizde olan sorunları kesinlikle kimseye anlatmıyoruz.Özellikle sevgilimize daha bi anlatmıyoruz.O bizim ailemizi pür neşe,sevimlilik şelalesi,neşe zoptiriği,şirinler köyü olarak gördükçe kendi ailesinin bokluğundan bahsetmek istemiyo.Eee al işte sana karşılıklı ayakta sikmece.Bilmiyorum ya bence insan ''ben dün anneme kafa attım biliyo musun?'' demeli.(ehehehe yani kafa atmamalı tabi) Bazı şeyler biraz daha samimi olmalı...
-Asla yapmadığım şey. Çok özel olmadığı sürece aile içersindeki şeyleri yakın arkadaşlarıma anlatıp içinden eğlenceli şeyler çıkartırım. Hele annemin lafları, babannemin sözlerini duysanız altınıza sıçarsınız. Ay bak yine geldi aklıma ben azcık gülüp geleyim.

7. Hangimiz daha sevgili olmadığımız halde o kişiye ''BENİMSİN'' tavrıyla yaklaşmamıştır ki? Aslında en yarak gibi olanı bu bence.Aranda daha ne olup bittiğini bilmiyosun o kişiyle ve gidip trip atıyosun.Bence birini kıskanmaya hakkın olmadığını düşündüğün an kapı kolundan bi farkın kalmıyo.O çok göt bi durum...çok çok hem de..Sevgili desen değilsin,arkadaş desen hiç değil,nesin amk sen? Kuzen misin enişte misin la bioksin beyinli!!!
-Bunu sık sık yaşıyorum. Allah belasını versin bu durumun. En boktan durum. Ama neyseki aşık olduğumu sandığım kişileri 3 günde unutabilme yeteneğine sahibim. En güzel tarafı da bu.

8. Veee hangimiz özlediğimiz kişiyi düşünürken bir başkası tarafından da biz özlenmedik ki? Bu çok doğru kordineli gidiyo maalesef bu hayatta.Senin özlediğin başkasını özlüyo,başkası da başkasını özlüyo,sonra o en başkası gelip seni özlüyo...Belki bilmeden bi elazığ burma bilezik halkası yaratıyoruz bazen ama hayatta böyle nevrotik.
-Beni kim özlemiş? Söylesin ya? Ben özleyince gidip söylüyorum, onlar da gelsin söylesin ki ben de bu burma bileziği kurayım kafamda.

Mimi son cevaplayan olduğuma göre artık gönderecek kişi de kalmamış demektir.

Öptüm hepinizi.

* http://www.youtube.com/watch?v=IQw_fzb3o0E

Türkiye’nin ilk aktivist gay annelerinden Sema Yakar, oğlunun eşcinsel olduğunu öğrendikten sonra hayatında bir dönüşüm yaşadı. Önce hayatı tepetaklak olan Yakar daha sonra kendisini toparladı ve oğluna destek vermek için herşeyi yaptı.

Türkiye’nin ilk aktivist eşcinsel annelerinden Sema Yakar çocuğunun cinsel tercihini öğrendikten sonra yaşadığı dönüşümle Vogue Türkiye’nin Ağustos sayısında yer alan Yüzleşme sayfalarında yüzleşti.


İşte Yakar’ın kendi ağzından yaşadıkları:

“Biz her şeyini paylaşan dört kişilik bir çekirdek aileydik. Genç yaşlarda evlenmiş bir anne baba; önce bir kız, ondan 7 yıl sonra da bir erkek evlatla tamamlanmış, mutlu bir çekirdek aile.

Hayatımızın merkezi çocuklarımızdı. Onlara iyi bir gelecek sağlamak en büyük amacımızdı. Hayatımız, 2000 yılının Mayıs ayında, oğlumuzun eşcinsel olduğunu öğrenmemizle tepetaklak oldu.

O yıl oğlum, daha önce olmadığı kadar huzursuzdu. Özellikle cinsellik konusunda ağzını bıçak açmıyordu. Halbuki 15 yaşındaydı. Ergenliğe girmişti.

Cinsellik gündeminde hayli önemli yer tutuyor olmalıydı. Ama ne zaman kız arkadaşının ya da cinsellikle ilgili bir sorusunun olup olmadığını sorsak konuyu geçiştirip odasına kapanıyordu.

Tanıdığım oğlum, anlayamadığım bir şekilde değişiyordu.

Birkaç ay boyunca kendi kendimi yiyip durdum: Neden cinsellik konusunda içine kapanmıştı? Ergenliği mi anlayamıyordu? Acaba tatsız bir deneyim mi yaşamıştı?

Daha da fenası, biri bir şey mi yapmıştı? Eşcinsel miydi? Bu soruları kocamla paylaşma konusunda tereddütlüydüm ama sonunda tek başıma altından kalkamayacağımı anladım ve bir gece ona açıldım.

Homofobik insanlar değildik, daha doğrusu hayatımızda eşcinselliğin yeri de yoktu. Etrafımızda açık gay kimliğiyle yaşayan biri de. Kocam kuşkularımı beklediğimden daha soğukkanlı karşıladı. Konuyu benim büyüttüğümü, çocukta bir anormallik olmadığını söyledi.

Ertesi gün işinden erken geldi. Oğlan da okuldan gelince üçümüz salonda oturduk. Önce yine kız arkadaş konusunu açtık. Baktık oradan bir sonuca varamıyoruz, kendi tanışmamızı, flört dönemimizi anlattık.

Yine açamadık. En sonunda ben dayanamadım, “oğlum eşcinsel de olabilirsin. Sen bizim evladımızsın” dedim. Önce inkar etti ama sonra gözümün içine bakamadan, “evet anne ben gay’im” dedi. Son aylarda yaşadığı kafa karışıklığını, bir kıza değil de bir erkeğe ilgi duyduğu için hissettiği suçluluk duygusunu, kendisinin durumunu iki ay önce kabul ettiğini ve şimdi buna alışmaya çalıştığını anlattı.

Aylardır kafamda kurup durduğum, en kötü ihtimal olarak gördüğüm şey gerçek olmuştu.

Kalktık, birbirimize sarıldık. Hemen orada bir uzmandan yardım almaya karar verdik. Hatta oğlum gidip odasından bir telefon numarası getirdi. Birkaç ay önce okullarına bir psikolog gelmiş ve ergenlik sorunlarıyla ilgili bir konuşma yapmış.

O da yakın bulduğu için uzmanın telefonunu not etmiş.

Kocam, psikologa gidelim, çözümü neyse buluruz, hallederiz ruh halindeydi..

Psikolog randevusu aldık. Akşam eve gelen kızıma da durumu kısaca anlattık. O da çok şaşırmadı.

Bana gelince… Oğlum, “anne ben gay’im” dediğinde, babam öldüğünde yaşadığım kayıp duygusuna benzer bir şey yaşadım. Sanki onu ebediyen kaybetmişim. Halbuki oğlum ölmemişti. Ertesi gün kalktığımda yine karşımdaydı. Yine benim çocuğumdu.

AILECE TERAPIYE BAŞLADIK
2000 yılının Mayıs ayında ailecek terapiye başladık. Psikolog bizimle bazen toplu olarak bazen tek tek görüştü.

O dönem oğlum haftada iki, ben de haftada bir terapi görmeye başladık. Kocamı ise arada bir görüşmeye çağırıyordu. Biz başlarda, çaresi vardır, çözümü bulunur, gelip geçici bir şeydir, diye düşünürken, terapiler ilerledikçe şunu anladık: Bazı çocuklar eşcinsel doğuyor. Biz neden heteroseksüel olduğumuzu bilmiyorsak onların da neden gay oldukları bilinmiyorlar.

Bu bir hastalık değil, dolayısıyla tedavi sözkonusu değil. Daha da önemlisi bu bir eksiklik değil.

Oğlum çok rahatlamıştı. Bize açıldığı için huzurluydu. Kendini buldu, yeni arkadaşlar edindi. Ben ise oğlumun gay’liğini kabul etmek için başladığım terapilerde yavaş yavaş kendime döndüm. Bir süre sonra artık oğlumu değil düpedüz kendimi sorgular hale geldim.

Çocuklara endeksli yaşadığım hayatıma dışarıdan bakıp ben kimim, bu hayatta ne istiyorum, sorularını sormaya başladım.

Terapiler sırasında, o güne kadar hep onay almak, takdir görmek; örnek eş, saygılı gelin, aileyi çekip çeviren fedakar anne rollerinin hakkını vermek için yaşadığımı fark ettim. Sonra beni ben yapan o puzzle’ı söküp kendimi yenden inşa sürecine girdim. Bu çok kolay olmadı tabii. Beni çok sarstı. Ama zaman içinde çevrenin değerlerine değil, kendiminkilere göre yaşamayı öğrendim.

Bunu başarınca oğlumun gay’liğini huzurla kabul ettim. Kendimi tanıdıkça, çocuklarımı da daha iyi anladım. Çok araştırdım, çok kitap okudum. Sema olarak eşcinsellikle hiçbir sorunum olmadığını gördüm.

ÇOCUĞUNDAN İĞRENEN ANNELER!
Bu arada oğlum eşcinsellerin buluşma noktası Lambda Kültür Merkezi’ne gidip gelmeye başlamıştı. 18 yaşında çocuk, nasıl bir çevrede merak ettim. Ben de gelmek istiyorum annecim, dedim. O da itiraz etmeyince Lambda’yla tanıştım.

Orada ilk defa başka eşcinseller gördüm. Lezbiyen, biseksüel, transeksüel çocuklar tanıdım. Toplumda kendilerine bir yer edinebilmek için konuşup tartışıyorlar, uluslararası baglantılar kurup bilgi alışverişinde bulunuyorlardı.

Çocuğumun orada aktif olarak çalışmasından mutluluk duyuyordum. Herkes oğluma verdiğim desteğe imreniyordu. Lezbiyen bir çocuk, durumunu annesine söylemiş. Annesi, “senden iğreniyorum” diye cevap vermiş. Çocuklar, keşke biz de anne babamıza açılabilsek, diyordu.

Oraya ilk gidip gelen anneydim ve şunu çok net görüyordum: Bu çocuklar ergenlik gibi çalkantılı bir dönemde bir de kendi cinsel yönelim ve cinsiyet kimlikleriyle ilgili karmaşa yaşıyorlar. Yani işleri çok zor. Peki biz anne baba olarak bu dönemde yanlarında olmayacağız da ne zaman olacağız?

Haber:  http://www.ntvmsnbc.com/id/25370674/

Seksi bir kaç oğlan çocuğu çıkmış dans ediyor Abercrombie & Fitch markası için. Markalar artık çıplak kadın yerine çıplak erkek tercih ediyor. Markalar bizi seviyor çünkü. Onlar canımız. Tabii videodaki güzeller de.
Afiyet olsun! Şarkının orjinal versiyonu ise şurada. İzlemeyen kalmasın.

Yalnızca yürümedik tabii, dans ettik, şarkı söyledik, bando çaldık, sloganlar eşliğinde pankart taşıdık. Her şey çok güzel, çok eğlenceliydi.

Son günlerde ev arkadaşlarımın başını iyice şişirmeye başlamış, eşcinsel destekçisi arkadaşlarımı mutlaka yürüyüşe gelmelerini söylemiştim. Hatta öyle bir durum olmuştu ki herkese söz verdiğimin farkında bile değildim. Ev arkadaşım "sen o gün kaça bölünmeyi planlıyorsun?" dediğinde jeton düşmüştü.

Çağıracaktım tabii herkesi. Kalabalık olmamız lazımdı, olabildiğince çok olmalıydık ki sesimizi daha çok duyuralım, artık devlet de bizi iplesin, önem versin. Nihayetinde insandık, onların çocuklarıydık.

Yürüyüş sadece bizleri kabul etmeleri için bir araç, burdayız bize alışın demek için, bizi kabullenmeleri için bir araç.

Bazıları "kendinizi normal görüyorsanız niye yürüyorsunuz o halde" diye soruyor. İçimden "eşşeğin zikinden dolayı" diyorum ama dışarı vurmuyorum tabii. Çünkü nefret söylemlerine maruz kalıyoruz, çünkü evlilik hakkımız yok, çünkü dışarda sevgilimizle el ele gezemiyoruz. Çok çünkü var. Çok fazla. Zamanla azalacak bunlar, inanıyorum. Biraz daha rahat olacağız ama hala daha zamanı var.

Tabii zamanı var derken bir şey yapmamak olmaz, işi şansa bırakamayız. Çalışmalı, çabalamalıyız. Hayatımızı da ve başkalarının hayatlarını da mahvetmeden yapmalıyız bunu. Kırmadan, incitmeden. Cahillik zor şey, anlatmak, öğretmek şart. Neyse.

Taksim Meydanı'nda 17:00 civarında başladı yürüyüş. Herkes çok mutlu, bir o kadar da heyecanlı idi. Herkes çok renkliydi. Yarısı erkek, yarısı kadın olan 2 farklı kişiden mi bahsedeyim yoksa 30 cm.'dan fazla tam topuğu olan bir başkasından mı bilmiyorum. Fotoğraflar her şeyi anlatacaktır zaten.


Tabii hiç bir haber kanalına misafir olamayışımız üzdü beni. Çok hem de. Orada 20.000 civarında insan toplanmış bir şeyler söylüyor ve sen hala siklemiyor musun haber kanalı? Kusura bakma ama yandaş medyacılığının en boktan halini sergiliyorsun şu an.

Saat 20:30 civarında biten yürüyüşe 20.000 civarında LGBTT bireyi ve destekçileri katıldı. Herkese binlerce teşekkür ediyorum böyle bir günde bizi yalnız bırakmadıkları için.

İyi ki varsınız eşcinsel dostları.

Sizlere süper bir haberim var, çok güzel bir film bekliyor bizi.

Düşünsenize bak Channing Tatum, Alex Pettyfer, Matt Bomer, Joe Manganiello ve Matthew McConaughey aynı filmde ve çıplak! Ergen kız gibi "OHAAAAAAA" seslerinizi duyar gibiyim, zira bende öyle oldu.

Konusu striptiz yapan bir erkeğin hayatına dayanan eğlenceli ve bir o kadar da öğretici (yersen) bir film bu Magic Mike. 28 Haziran'da Rusya'da yayınlanmaya başlayarak dünyayı dolaşacak ve muhtemelen Türkiye'de gösterime girmeyecek. Biz de o sırada teknolojinin bize en güzel nimetlerinden biri olan torrentlere abanacağız. Bu arada geçen gün yayınladığım dergi kapağında yazıyormuş bu film ama Tatum'a bakmaktan hiç dikkat etmemişim.

Filmin trailer'ı ise şöyle: (Dikkat, çıplaklık içerir ahahaha)